Bloedonderzoek ziekte van Lyme

Wanneer wel een bloedonderzoek doen?

Wanneer een teek verwijderd is van het lichaam, wil dit nog niet gelijk zeggen dat de klachten ophouden. Er kan een rode plek op de huid ontstaan en deze kan vervelende gevolgen hebben, zoals hoofdpijn, koorts en spierpijn. Het is echter nog veel vervelender als er na de beet geen rode plek op het lichaam is ontstaan, maar er wel klachten zijn. Klachten als verlamming van de gezichtsspieren, heftige pijn in de armen of benen, dubbelzien, krachtsverlies in de benen, pijnlijke gezwollen gewrichten of een neiging tot flauwvallen kunnen voor de huisarts een reden zijn om een bloedonderzoek te doen naar de ziekte van Lyme.

Wanneer niet een bloedonderzoek doen?

Als er na een tekenbeet een erythema migrans (meestal ringvormige rode uitslag) ontstaat, dan is dit het bewijs voor een infectie. Er moet dan geen tijd worden verspild aan het doen van een bloedonderzoek, maar zo snel mogelijk worden overgegaan op een antibioticabehandeling. Hoe langer men wacht met het behandelen van deze teekinfectie, hoe moeilijker het wordt om deze te genezen.

ELISA: Enzym Linked Immunosorgant Assay

De ELISA is één van de twee methoden om een bloedonderzoek te doen naar de ziekte van Lyme. Bij deze test wordt vastgesteld of er antistoffen tegen de bacterie in het lichaam voorkomen. Het komt weleens voor dat de ELISA test een foutieve negatieve uitslag geeft. De test geeft dan aan dat de patiënt niet besmet is met een Lyme infectie, terwijl dit in werkelijkheid wel zo is. De oorzaak hiervan kan zijn dat het niveau van de antistoffen in het bloed nog te laag is. Indien de ziekte in een vroeg stadium is ontdekt, is het verstandig om de test na een aantal weken nogmaals uit te voeren. Een foutieve positieve uitslag is ook mogelijk. In zo’n geval geeft de test aan dat de patiënt wél besmet is met de ziekte van Lyme, terwijl dit niet zo is. Het is daarom verstandig om ook andere testen toe te passen bij de diagnose.

IFA: Indirect Immunofluorescent Assay

Ook bij een IFA-onderzoek wordt er onderzocht of er zich antistoffen in het bloed bevinden tegen de Lyme bacterie. IFA is echter minder nauwkeurig dan ELISA en wordt alleen gebruikt als de ELISA-test niet voorhanden is.

Problemen bij bloedonderzoek

Door verschillende oorzaken kan bloedonderzoek om de ziekte van lyme vast te stellen negatief beïnvloed worden. Het kan bijvoorbeeld voorkomen dat de infectie zeer recent is, waardoor de immuunrespons nog niet op gang is gekomen en er dus nog geen antistoffen in het bloed zijn te ontdekken. Een ander probleem is dat er vaak maar op één bacterie wordt gecontroleerd, terwijl er meer dan driehonderd zijn.